Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Γραφιστικές Τέχνες και Αργυροχρυσοχοϊα. Τέχνες του σήμερα.

Με μεγάλη ανησυχία μαθαίνουμε για την κατάργηση των ειδικοτήτων των Γραφιστικών Τεχνών  από τα Επαγγελματικά Λύκεια και της Αργυροχρυσοχοΐας από τις Επαγγελματικές Σχολές.
 Ζούμε στον 21ο αιώνα, την εξ ορισμού εποχή  της επικοινωνίας μέσω της εικόνας.
Εικόνα όχι μόνο ψηφιακή ή/και έντυπη πάνω σε κάθε καταναλωτικό αντικείμενο, φυλλάδιο, web site, αφίσα κλπ αλλά και εικόνα ως κείμενο, που διαφοροποιεί, οπτικοποιώντας, τα περιεχόμενά του με τις γραμματοσειρές, τα έντονα ή πλάγια στοιχεία, τις χρωματικές αντιθέσεις.
 Είναι εντελώς απίθανο να μην παρέχεται η γνώση αυτής της επικοινωνίας  στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. 
 Στερώντας από τους νέους αυτή τη γνώση και αυτή την επαγγελματική διέξοδο, είναι σαν να αποφασίζουμε ότι θα επιστρέψουμε στην εποχή της επικοινωνίας με συννεφάκια καπνού. 
΄Η, ακόμα χειρότερα, ότι στο εξής, όποτε θα χρειαζόμαστε να επικοινωνήσουμε θέσεις, απόψεις, προϊόντα πολιτισμού ή κατανάλωσης, θα απευθυνόμαστε σε γραφίστες άλλων χωρών.
Γιατί, ποιός θα φτιάξει το λογότυπο της εταιρείας, που προσδοκούμε ότι θα αναπτυχθεί στον τόπο για να αναπτυχθεί κι αυτός μαζί της; 
Ποιός θα φτιάξει την ετικέτα πάνω στο προϊόν για να βρει θέση στην ανταγωνιστική αγορά το λάδι, το κρασί ή το γιαούρτι; Δεν μπορεί να υπάρχει κάποιος που ακόμα πιστεύει ότι αρκεί η ποιότητα του περιεχομένου. Η ποιότητα της επικοινωνίας κάνει τη διαφορά. 
 Η σελίδα του ιστοχώρου, που αυτή τη στιγμή φιλοξενεί τούτο το μήνυμα,  κάθε τι που περιλαμβάνει η οθόνη του υπολογιστή σας, έχει σχεδιαστεί απο κάποιο γραφίστα.
 Η εποχή μας δεν έχει άλλο τρόπο να επικοινωνήσει, παρά πολυτροπικά (κείμενο-εικόνα/κείμενο-εικόνα-βίντεο) και οι ειδικοί αυτής της επικοινωνίας (οι Γραφίστες ή Graphic Designers),  δεν μπορεί παρά να υπάρχουν και να εκπαιδεύουν τους αυριανούς επαγγελματίες στα Επαγγελματικά Λύκεια  της χώρας. 

 Για την Αργυροχρυσοχοΐα χρειάζεται να συνηγορήσει κανείς άραγε για την αναγκαιότητά της; Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει; Για την ενίσχυσή της και την Ενίσχυσή της με κάθε τρόπο πρέπει να συζητάμε σήμερα. Μία τέχνη- κομμάτι ζωντανό του πολιτισμού μας και της ταυτότητάς μας- που θέλει αναγνώριση, στήριξη και διάχυση ότι υπάρχει, ότι παρέχεται από το σχολείο μας και ότι μπορεί να δώσει επαγγελματική διέξοδο υψηλής ποιότητας. Αυτό είναι που, με επιτακτική ανάγκη, πρέπει να διαδίδουμε σήμερα. 
  

Με τιμή


΄Oλγα Ζιρώ
Ζωγράφος-Γλύπτρια
Σχολική Σύμβουλος Εικαστικών
κλάδου ΠΕ08