ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ
(Rousseau, 1762)
Οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για να στοιβάζονται σε μυρμηγκοφωλιές, αλλά για να ζουν διάσπαρτοι στη γη, που οφείλουν να καλλιεργούν. ΄Οσο περισσότερο συγκεντρώνονται, τόσο πιο πολύ διαφθείρονται. Οι αναπηρίες του σώματος, καθώς και τα πάθη της ψυχής, είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της τόσο συχνής σύρραξης. Στο ζωικό βασίλειο, ο άνθρωπος είναι εκείνος που ζει πιο δύσκολα σε αγέλες. ΄Ανθρωποι στριμωγμένοι σαν τα πρόβατα θα πέθαιναν σε ελάχιστο χρόνο. Η ανάσα του ανθρώπου είναι θανατηφόρα για τους ομοίους του: κι αυτό αληθεύει τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.
Οι πόλεις είναι η άβυσσος του ανθρώπινου γένους.΄ Υστερα από λίγες γενιές οι φυλές φθείρονται ή εκφυλίζονται. Πρέπει να τις ανανεώσουμε και πάντα η ύπαιθρος είναι αυτή που τροφοδοτεί την ανανέωση των φυλών.
Ζήσε σύμφωνα με τη φύση. Να είσαι υπομονετικός και διώξε τους γιατρούς.
Στους ανθρώπινους θεσμούς τα πάντα είναι τρέλα και αντίφαση.
΄Οσο χάνει την αξία της η ζωή μας, τόσο περισσότερο ανησυχούμε γι αυτήν.
Προτιμώ να μου δείξει
(ενν. ο Αιµίλιος) το φύλλο κάποιου φυτού κι ας ζωγραφίσει με μικρότερη επιτυχία το φύλλωμα ενός κορινθιακού κιονόκρανου.
Rousseau, Jean-Jacques. Αιµίλιος ή Πeρί Αγωγής. Τοµ. Ι-ΙΙΙ, Αθήνa, Πλέθρον, 2001,
µετάφρaση: Πολυτίµη Γκέκa, επιμέλεια: Γιώργος Σπανός, σελ.186
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου